پروانه ها همه در پیله مرده اند

مجموعه اشعار مهوش قیاسی نیک

 

 

شاخه‌ای عشق از آن باغچه پیوندم کن

شوق من را به خروش آر و دماوندم کن

 

بلکه در داغ ترین جمعه‌ی تابستانی

باد و باران بشو و خیس چو دربندم کن

 

چون زمستان همه اش منتظر نوروزم

از دی و بهمن من بگذر و اسفندم کن

 

تا کنون بندگی‌ام فایده‌ای هیچ نداشت

آسمانم بده تختی و خداوندم کن

 

من درختی که اگر بار دهم خوشبختم

دور من دست بینداز و تنومندم کن

 

از سرم دست بکش خسته شدم ای تقدیر

آخرین لحظه در این آینه خرسندم کن

نوشته شده در چهار شنبه 4 فروردين 1400برچسب:شاخه, دماوند, اسفند, نوروز, خداوند, تنومند, خیس, خرسند, تقدیر, زمستان, درخت, دی, بهمن, آسمان,ساعت 13:49 توسط مهوش قیاسی نیک| |


Power By: LoxBlog.Com

http://bad-box.tk